Maiatzaren Lehena Bilbon (2023)

Hurrengo lerroetan Bilboko manifestazioa ostean irakurritako hitzak dituzue

Ez da erraza holako egun batean, hitz egiten hastea. Niri, gutxienez, ez. Nire burura datorkit maiatzaren lehena borroka egun bat dela, eta horrela bizi dut. Nire inguru militantean, holan baita.

Baina, lan egiten dugun lekuetan, sarritan, lankideentzat beste jai egun bat da, besterik gabe.

Sindikalismoan pentsatzen dudanean, hauxe, klase-borrokaren zehaztapen praktikoa da. Aldi berean, proletarioen autoantolaketa-modua, bitartekaritzarik gabekoa.

Lan egiten dugun lekuetan, sarritan, sindikalismoa enpresa-komitea da, besterik gabe. Zerbitzu batzuengatik ordaintzen den kuota, akordioak sinatzen dutenak. Lankide askok, ez dute berezkoa bezala ikusten.

Sexismoa, klima aldaketari aurre egitea, etxebizitza arazoa… sindikatutik ekin dakiokeen arazoak dira. Sindikatuaren oinarria, zentroa, lana da, baina, ardatz horretatik hasiz, beste guztiak heldu daitezke. Sindikatua, lan baldintzak hobetzeko erreminta bat baino gehiago da.

Gure lankide askoren artean, aldiz, sindikatua lan baldintzak hobetzeko bakarrik balio du. Beste arazoetarako, askoren ustez, borroka independenteak egin behar dira.

Aditu batean, badirudi haustura bat dagoela. Gutxiengo kontziente bat, besteen ahuleziak, akatsak erroreak ikusten eta salatzen dituztenak. Eta gehiengo bat, burua nahastuta daukana. Ez duena bere klase interesak defendatzen.

Puntu honetan aurkitzen den bati, gelditzeko esango nioke. Ez dugu abangoardia berririk behar, nahiz eta anarkistaz jantzi. Jarrera hauei aurre egiteko gakoa lanean antolatzea da. Antolakuntza sindikala. Lanean antolatzea zaplazteko ederra da barritsukeri iraultzailea maite dutenentzat; hauek, azkenean, erosoago sentitzen dira beren espazio seguruetan.

Lanean antolatzea egoera eroso batetik irtetzea da. Gure lankideen egoera, jarrerak, erantzunak… ulertzea. Lankideen arteko hainbat gatazka enpresak sortua dela, gure aurka egiten duena.

Gatazka non aurkitzen den, gatazka sustatzeko, lana eta kapitalaren arteko borroka ikusarazteko, baina kasu erreal batean. Gure lankideak gure interesen, langileon interesen alde lerrokatzeko.

Ez da lan erreza bat. Ez da bakarkako lan bat, kolektiboa baizik. Horregatik antolaketa behar dugu. Sail sindikalen bitartez. Ez dugu zertan lagunik izan behar, ziur aski, lan sindikala egin beharko dugu bereziki ondo ez datozkigun lankideekin. Baina horrelakoa da bizitza, horrelakoa da sindikalismoa.

Hau da CNTren eredua, sindikala. Antolaketa lana eskatzen duena. Hasieran aipatu dudan militante eta ohiko langileen arteko arrakala, enpresa estrategien ondorio da. Hauxe ez dugu ahaztu behar. Antolakuntza sindikalaren bitartez gainditu daitekeena.

Zorionez, klase borroka eztabaidaren erdigunera bueltatu da. Bizi kostuaren amaierarik gabeko igoera galera da gure klasearentzat. Honen inguruan langileon gehiengoa gero eta kontzienteagoak gara. Etengabeko krisia bizimodua bilakatzen denean, lanketa sindikal baten bitartez kapitalismoaren mugak erakusten dizkigu. Eta, betiko moduan, irtenbide parlamentarioak erabateko porrota izan du, programa erreformista txikia ezin izan baitute bete ere.

Hor, CNTk beren bide sindikalean sakondu du, izan duen azken kongresuan. Proposamen anarkosindikalista lantokietara eramateko estrategiak hobetuz; gatazkak eta grebak sustatzeko erresistentzia kutxa bat onartuz. Lantokietan ezartzeko. Gure lankideak antolatzeko, sail sindikalen bitartez.

Klase-independentzia frogatzeko unea da. Eta bat datozen krisi-testuinguru horretan, egoerak okerrera egingo du; ekoizpenari buruzko eztabaidari heldu behar diogu: etorkizuneko gizartearentzat beharrezkoa den guztia nork ekoizten jarraituko duen planteatu.

Erronka handi horri heltzeko, antolaketa; klase-antolaketa,; sindikatu-antolaketa behar dugu. Sail sindikalak antolatzea, lanean bizirauteko, baina baita ere ofentsibara pasatzeko: gure etorkizuna gu geuk erabakitzeko, langile klaseak beren etorkizuna erabakitzeko.

Hondakina bakarrik jasoko dugulako. Mundu berri bat eraiki behar dugu, lagunak. Eta hori, bihar bertan hasten da. Antolakuntza sindikalaren bitartez.

Endika -ri buruz

Endika naiz, eta ekonomian lizentziatu naizenetik, ogibide ezberdinak izan ditut, beti hezkuntza eta ekonomia arloen inguruan. Autogestioa/autoeraketa, enpresen berreskurapena, hauetan partehartzea eta alternatiba ekonomikoetan interesaturik, gizarte ekonomian, globalizazioa eta enpresa kooperatibetan aditua naiz.
Post hau analisia, ikuspuntuak, sindikalismoa atalean publikatu zen. Gogokoetara gehitzeko lotura iraunkorra.

Utzi iruzkina